Mama infekcjominator ;-)

Chorótek. Tak to ja. Przez ponad 6 miesięcy udawało mi się uniknąć choroby, stanów zapalnych i innych podobnych paskudztw, aż do feralnego wtorku, niestety... 

Zaczęło się niewinnie. Ot lekkie drapania w gardle. W nocy ból się nasilał. Pojawiły się dreszcze i łamanie w kościach. Rano przełknięcie czegokolwiek było już nie lada wyzwaniem. No i co tu dużo mówić - wkurzyłam się, bo Maleństwo w brzuchu, a na horyzoncie antybiotyk... Postanowiłam walczyć. 

Pierwszy atak. Paracetamol, by wygrzać stare kości i zabić stan zapalny. Drugie uderzenia. Domowe sposoby na walkę z bolącym gardłem. Napar z szałwii i woda z solą... i połowa dnia spędzona w łazience na płukaniu gardła, aż mi je wypali. Akt trzeci. Hektolitry herbaty z miodem i cytryną. O tak, byłam ofensorem! Byłam wściekła i zdeterminowana, bo każdy ból gardła kończył się u mnie albo zapaleniem oskrzeli, albo antybiotykiem. Wybór żaden. Tym razem jednak stawka była zbyt wysoka. W maminym brzucholu była Misia - mój mały, ukochany, zdrowy organizm, o który musiałam walczyć z całych sił, który nie mógł zostać dotknięty skutkami mojej choroby, który musiał pozostać nieświadomy. Gdy ja źle się czułam, Ona też była niespokojna. Działałam więc.

Wizyta u lekarza domowego. Diagnoza - gardło zaczerwienione, bez widocznych oznak stanu zapalnego. Ha! Wygrałyśmy! Misia była spokojna i bezpieczna. Przecież mówiłam choróbsku, że nie dam sobie Dziecka skrzywdzić! Doktor przepisał nam coś na gardło, coś na katar, na szczęście wszystko bezpieczne dla kobiet w ciąży i ich maluszków. I tak, już z delikatną pomocą farmakologi działałam dalej.

Kolejne dni. Po infekcji prawie nie pozostało śladu. Lekkie ból gardła, lekki katar, lekkie pokasływanie. Takie nic. Nie mogłam w to uwierzyć! Moje pierwsze przeziębienie od kilku lat, i do tego iście ekspresowe. 

Statystycznie byłam skazana na przegraną, z uwagi na wcześniejszy przebieg wszelkich chorób i ich stały antybiotykowy scenariusz. Tym razem powodowana nieopisaną potrzebą ochrona mojego Maleństwa - dałam rade! Ba! Misowy Tatuś też się załapał na przeziębienie, w tym samym czasie zresztą co my, i mimo iż ma bardzo silny i odporny organizm, i mimo całej masy zaaplikowanych środków farmakologicznych - chorował dotkliwiej, i dłużej niż ja z Michalinką. 

Ech... co tu dożo mówić - mój pierwszy dowód na siłę matczynej miłości ♥ ona działa cuda! Teraz będę nią góry przenosić, bo kocham Cię Misiaczku!